Zwanger zijn. Na een maand of 7 ga je jezelf toch betrappen op zwangerschapstrekjes. Terwijl je omgeving er al ruim een half jaar last van heeft…
Eén: een dikke buik. Je ziet je tenen en de rest van je onderstel niet meer. Dit geldt ook voor de cijfertjes op de weegschaal. Om iets te kunnen zien moet je in de spiegel kijken of wijdbeens bukken (als een giraffe).
Twee: je vindt plots een pak yoghurt in de kast.
Drie: een wolk in je hoofd; je kunt geen beslissingen meer nemen of logisch nadenken over praktische zaken. Ik in ieder geval niet. Zo ben ik al een keer met 3 verschillende toetjes thuisgekomen, omdat ik niet kon kiezen en zogenaamd niet meer wist wat ik nou wel of niet mocht eten. Terwijl ik donders goed weet dat je als zwangere geen Tiramisu mag eten.
Vier: je ‘omdraaien in bed’ is niet langer een natuurlijke beweging.
Vijf: die extra BH vulling (good old times)
Zes: een ‘beesie’ in je buik die je wakker schopt wanneer ’t hem blieft. Heel gezellig! Belooft een pittig ventje te worden.
Zeven: het zogenaamde ‘blaffen’ oftewel het korte lontje.
Acht: wakker worden van slapende handen en voeten (huh?).
Negen: je eens even ' lekker de badkamerkast' schoonmaakt
Tien: niks raars eet, of toch wel?
Terugkijkend op mijn eetgewoontes kan ik toch heel wat fases onderscheiden: de zuivel en fruit fase, de grapefruit fase, de pindakaas fase, de zoetzure snoepjes fase, de chocola fase, de oude kaas fase, de kauwgomlolly fase en vandaag de dag de ijsjes fase (lees: raketjes).
Gelukkig is het nu ruim 25 graden, denk ik dat ik nog steeds in the Dutch dress van Bavaria voor het WK (one size fits all) pas en hoef ik nog maar 9 weken te broeden. En 11 als ik pech heb.
